اهمال کاری را نابود کن! ۲ اصل فوق العاده ی مبارزه با اهمال کاری در کارها را بیاموزید…
اهمال کاری را نابود کن!
۲ اصل فوق العاده ی مبارزه با اهمال کاری در کارها را بیاموزید…
اهمال کاری. . . و باز هم اهمال کاری . . . ! واقعیت این است که وقتی با اهمال کاری روبرو می شوید، مطمئناً پشتکار در آن جا نیست.
در واقع باید به دنبال پشتکار باشیم. پشتکار برای موفقیت، دقیقا به همان اندازه ی غذا برای زنده ماندن اهمیت دارد. بدون مداومت و پشتکار، نمی توانید هیچ گونه حرکتی را انجام دهید.
اهمال کاری چیست؟
در مقابل پشتکار، اهمال کاری قرار دارد. پشتکار به معنی دست نکشیدن از کار و تسلیم نشدن است.
اما اهمال کاری یعنی این که هرگز شروع به کار نکنید. نوع دیگر اهمال کاری، ناتوانی فرد جهت به پایان رساندن کارهاست. در واقع کاری که شروع شده است مدت های زیاد به پایان نمی رسد.
چرا افراد اهمال کاری می کنند؟
اگر از افراد بپرسید که چرا کارهایشان را به تعویق می اندازند، معمولا این پاسخ را خواهید شنید: راستش من ایده آل گرا هستم. قبل از شروع کار، همه چیز باید دقیق و درست و مناسب باشد. هیچ گونه صدای زیادی و عامل حواس پرتی نباید وجود داشته باشد. البته همینطور هم باید از نظر جسمی سلامت کامل داشته باشم. مثلا وقتی سردرد داشته باشم، نمی توانم کار کنم.
در سوی دیگر اهمال کاری و تعلل (ناتوانی جهت به پایان رساندن کارها) نیز رگه هایی از کمال طلبی وجود دارد:
من هرگز راضی نیستم. من خودم را خیلی مورد انتقاد قرار می دهم. اگر همه ی ب ها نقطه نداشته باشند و یا همه ی ق ها کاملا گرد نباشند، فکر می کنم کارم را انجام نداده ام. من همینطوری هستم و احتمال این که تغییری کنم وجود ندارد.
می بینید که چه اتفاقی در حال رخ دادن هست؟ در واقع یک نقص به یک فضیلت تبدیل می شود!
کمال طلب می گوید که معیارهای من برای این دنیا خیلی بالا هست. این یک سندرم است. سندرم تبدیل خطا به فضیلت، مکانیزم دفاعی رایجی است که وقتی افراد به بحث در مورد ضعف هایشان خوانده می شوند آن را به کار می برند. در واقع می خواهند خود و بقیه را توجیه کنند. اما در نهایت این کار فقط یک بهانه جویی است.
این بهانه جویی برای مبارزه با اهمال کاری سودی ندارد.
یک نکته ی بسیار مهم این است که ریشه ی اهمال کاری، می تواند ترس از شکست باشد. وقتی به کمال طلبی نگاه دقیقی بیندازید، در واقع از همین ترس از شکست نشات می گیرد.
ترس شما را به سستی کشانده است. بین هرگز شروع نکردن و هرگز به پایان نرساندن تفاوتی وجود دارد؟ شما گیر افتاده اید. راه به جایی نمی برید. در هر تکلیفی که پیش رو دارید غرق شده اید. به خودتان اجازه می دهید که تحت تسلط چشم انداز منفی از آینده قرار بگیرید.
در چنین چشم اندازی خودتان را می بینید که مورد انتقاد، سرزنش و یا خنده قرار گرفته اید. این چشم انداز منفی حقیقتا شما را متوقف می کند. این منفی نگری یک وسیله ی ذهنی بسیار قدرتمند است!
پس با اهمال کاری چه کنید؟
ما می خواهیم به شما بگوییم که چگونه با اهمال کاری مبارزه کنید و آن را به پشتکار تبدیل کنید.
اگر پیشنهادات گفته شده را دقیق انجام دهید، این فرایند بدون زحمت خواهد بود. در این جا دو راه بسیار قدرتمند را بیان می کنیم که اثربخشی و پشتکار را به جای اهمال کاری و بی ارادگی تقویت می کنند.
آن را بشکن!
فرقی نمی کند که می خواهید چه کاری را انجام دهید و چه هدفی دارید. قبول شدن در کنکور، مرتب کردن منزل، به پایان رساندن یک پروژه ی کاری . به هر حال کلید موفقیت، توانایی برای شکستن تکالیف و تقسیم کردن آن ها به بخش های مختلف قابل کنترل و سپس یکی یکی خلاص شدن از آن هاست.
فقط بر انجام دادن آن چه که در این لحظه دقیقا پیش روی خود دارید، تمرکز کنید. از آن کاری که یک جایی در دوردست هاست، چشم پوشی کنید.
و همچنین مثبت اندیشی در مورد زمان را جایگزین تجسم های ذهنی منفی در مورد آینده کنید.
پیشنهاد ۳۷۰ صفحه ای
فرض کنید ما از شما بخواهیم ۳۷۰ صفحه کتاب بنویسید. به نظر نشدنی است. اینطور نیست؟
اما حالا تصور کنید درخواست متفاوتی از شما کنیم. تصور کنید از شما بخواهیم که به مدت یک سال، هر روز تقریبا یک صفحه از کتاب را بنویسید. فکر می کنید می توانید این کار را انجام دهید؟ حالا به نظر می آید که شما تسلط بیشتری بر این تکلیف دارید.
کاری که انجام دادیم این بود که ۳۷۰ صفحه کتاب را به قسمت های کوچک تر تقسیم کردیم. با این حال ما معتقدیم بسیاری از مردم هنوز یک ترس درونی خواهند داشت.
فکر می کنید چرا اینطور است؟ نوشتن یک صفحه در طول یک روز احتمالا خیلی بد به نظر نمی رسد. اما از شما درخواست شده است که یک سال تمام این کار را انجام دهید.
این یک سال، آینده ای دور را به یاد شما می آورد. زمانی که افراد به آینده ای دور فکر می کنند، خیلی از آن ها وارد یک حالت ناخوشایند می شوند. پس اجازه دهید برنامه ی نوشتن کتاب را به نحو دیگری تدوین کنیم. بگذارید آن را به بخش های کوچک تری تقسیم کنیم.
یک پیشنهاد بهتر …
فرض کنید از شما بخواهیم یک صفحه را با کلمات پر کنید. اما نه به مدت یک سال، یا یک ماه و یا حتی یک هفته. بلکه فقط و فقط همین امروز.
از شما می خواهیم که به جلوتر از این نگاه نکنید. ما فکر می کنیم که بسیاری از افراد با اطمینان و اعتماد به نفس می گویند که می توانند این کار را انجام دهند.
نکته ی جالب توجه اینجاست: این ها همان افرادی هستند که احساس می کنند برای نوشتن یک کتاب کامل ناتوان هستند و آن را غیرممکن می دانند.
اگر همین جمله را فردا به شما بگوییم که به پشت سر و آنچه پیش رو هست نگاه نکنید، فقط می خواهیم که یک صفحه را همین امروز پر کنید، فکر می کنید می توانید آن را انجام دهید؟
بنابراین این کاری هست که انجام می دهیم. ما زمان مورد نیاز برای یک فعالیت را به بخش های یک روزه تقسیم می کنیم. و همینطور از سوی دیگر، نوشتن یک کتاب ۳۷۰ صفحه ای را به بخش های کوچک تقریبا یک صفحه ای تقسیم می کنیم.
اگر این کار را به مدت یک سال ادامه دهید، بعد از یک سال کتابی خواهید داشت. فقط خودتان را ملزم کنید که به پشت سر و پیش رو نگاه نکنید.
به این صورت کارهایی را می توانید انجام دهید که فکر می کردید انجام دادنشان غیرممکن باشد. راز این اصل همین یک عبارت کوتاه است: آن را بشکن.
آن را ثبت کن!
در این اصل در مورد نوعی از یادداشت صحبت می کنیم که شما را از وضعیتتان آگاه خواهد کرد. این نوع یادداشت با برنامه ریزی روزانه متفاوت است. این اصل برای پیدا کردن عوامل اهمال کاری ، بسیار مناسب و اثرگذار است.
برای ثبت این نوع یادداشت، به جای تمرکز بر آینده، در مورد حال حاضر که آن را تجربه می کنید می نویسید.
چه چیز را باید ثبت کنید؟
به جای نوشتن این که چه کاری را قرار است انجام دهید یا به کجاها می خواهید بروید، در مورد این می نویسید که در حال حاضر واقعا با زمانتان چه کارهایی را انجام می دهید و به چه جاهایی می روید.
در واقع قرار است که یک یادداشت از فعالیت های روزانه ی خود داشته باشید.
عوامل حواس پرتی و اتلاف کننده های زمان سر راه دستیابی شما به اهدافتان قرار می گیرند. این گونه یادداشت ها، تمام این بیراهه ها را به شما نشان می دهد.
همچنین ثبت کردن کارهایی که در طول روز انجام می دهید شما را وادار می کند که بدانید در طول روز چه کارهایی را انجام می دهید و چه کارهایی را انجام نمی دهید.
نیازی نیست که دفتر ثبت روزانه ی خود را به سختی و زحمت بسازید. فقط یک دفترچه تهیه کنید که بتوانید آن را در جیب یا کیفتان بگذارید به طوری که به راحتی قابل دسترس باشد.
به این صورت عمل کنید: هر کاری را که انجام می دهید، سریعا زمان شروع و پایان دادن آن را در دفترچه یادداشت کنید. این کار را هرچه سریع تر انجام دهید. اما اگر به نظرتان ناخوشایند است که فورا اقدام کنید، می توانید این کار را کمی بعد انجام دهید.
نکته ی مهم این است که باید حداقل هر ۳۰ دقیقه یک بار نگاهی به دفترچه ی روزانه خود بیندازید و اگر لازم است یادداشتی را به آن اضافه کنید. همچنین باید این کار را حداقل به مدت یک هفته انجام دهید.
ساده است ولی فریب نخورید!
آن را بشکن. آن را ثبت کن. انجام این دو اصل بسیار ساده است. اما مراقب باشید فریب نخورید. این اصول بسیار قدرتمند و نتیجه بخش هستند. همین دو اصل باعث می شود که با اهمال کاری مبارزه کرده و بالاخره شروع کنید.
